ای منجی بیچارگان و مستضعفان و ای امید نا امیدان و ای خلاصه و عصاره همه انبیاء و اولیاء الهی،ای فرزند محمد مصطفی (ص) و علی مرتضی علیه السلام و فاطمه زهرا سلام الله علیها:تو را غایب نامیده اند، چون ظاهر نیستی نه اینکه حاضر نباشی! و غیبت به معنای «حاضر نبودن» تهمت ناروائی است که بر آستان مقدس شما زده اند، و آنان که غیبت را حاضر نبودن میدانند و بر این پندارند، تفاوت میان حضور و ظهور را نمیدانند، یا نمیخواهند بدانند.آمدنت که در انتظار آنی به معنای ظهوراست نه حضور و شیفتگان و مشتاقانت که هر صبح و شام تو را میخوانند: ظهورت را از خدا میطلبند نه حضورت را. وقتی ظاهر میشونی، همه انگشت حیرت به دندان میگزند و با تعجّب میگویند که تو را پیش از این هم دیده اند، و راست میگویند چرا که تو در میان مایی زیرا امام مائی. جمعه ها که از راه میرسد، صاحبدلان و بیقراران، دل و قرار از دست میدهند و قافله دلهای بیقرار و جانهای مشتاقت روی به سوی قبله میکنند و آمدنت را به انتظار مینشینند و زیارت جامع کبیر و ندبه را سر میدهند تا دل را تسکین بخشند